UBAB: (Ar.) Er. 1. Pek taşkın, coşkun. 2. Delice akan sel.

 

UBEYD: (Ar.) Er. - (bkz. Ubeyde).

 

UBEYDE: (Ar.) Ka. - Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandığı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah.

 

UBEYDULLAH: (Ar.)Er. - Allah'ın kulu.

 

UCAER: (Tür.) Er. - Değerli, yüce kimse.

 

UCATEKİN: (Tür.) Er. – Yücelikte eşsiz kimse.

 

UÇANAY: (Tür.) Er. - Ay gibi yüksek anlamında.

 

UÇANOK: (Tür.) Er. - Hızlı, atak, yiğit.

 

UÇAR: (Tür.) Er. - Uçan, uçucu.

 

UÇARER: (Tür.) Er. - Uçar er.

 

UÇBAY: (Tür.) Er. - Sınır beyi.

 

UÇBEYİ: (Tür.) Er. - Selçuklu ve Osmanlılar'da sınırlardaki askeri güçlerin kumandanlarına verilen ad.

 

UÇHAN: (Tür.) Er. - Sınır şehir hanı.

 

UÇKAN: (Tür.) Er. - Deli dolu, havai, toy.

 

UÇKUN: (Tür.) 1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UÇMA: (Tür.) Er. 1. Dağın karlarla örtülmüş dik yamacı.

 

UÇMAN: (Tür.) Er. - Uçan uçucu.

 

UÇUK: (Tür.) Er. 1. Uçmuş, soluk renk. 2. Çökmüş yer, toprak. 3. İyi. 4. Sivri dağ tepesi.

 

UÇUR: (Tür.) Er. 1. Vakit, an, fırsat. 2. Mevsim.

 

UFKİ: (Ar.) Er. - Ufka ait, ufukla ilgili.

 

UFUK: (Ar.) 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü. 3. Çevre, dolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UFUKTAN: (a.t.i.) Er. - Sabah aydınlığının ufukla birleştiği nokta.

 

UĞAN: (Tür.) - Yüce, yüksek, güçlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞANBİKE: (Tür.) Ka. - Uğan bike.

 

UĞRAŞ: (Tür.) - Güçlük ve kötülükle uğraşma, mücadele. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞUR: (Tür.) 1. İyilik, şans, talih, baht. Fırsat, tesadüf. 2. Kimi olaylarda görülen ve insana iyilik getirdiğine inanılan iyilik kaynağı. - İslam'da bu tür düşüncelere itibar edilmez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞURAL: (Tür.) Er. - Uğur - al.

 

UĞURALP: (Tür.) Er. - Hayırlı yiğit.

 

UĞURATA: (Tür.) Er. - Hayırlı ata.

 

UĞURAY: (Tür.) - Uğurlu ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞURCAN: (Tür.) - İyilikçi ve candan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞUREL: (Tür.) Er. - Eli uğurlu olan.

 

UĞURHAN: (Tür.) Er. - Hayırlı lider.

 

UĞURLU: (Tür.) - Uğurlu olan, iyilik getirdiğine inanılan, kutsal kutlu. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞURLUBAY: (Tür.) Er. - Uğurlu -bay.

 

UĞURLUBEY: (Tür.) Er. - Uğurlu -bey.

 

UĞURSAL: (Tür.) Er. - Uğurla ilgili, uğurlu.

 

UĞURSAN: (Tür.) - Uğuruyla tanınmış olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞURSAY: (Tür.) Er. - Uğur say.

 

UĞURSEL: (Tür.) - Uğur sel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞURSOY: (Tür.) - Uğurlu soydan gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞURTAN: (Tür.) Er. - Uğur tan.

 

UĞURTAY: (Tür.) Er. - Uğurlu genç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞUŞ: (Tür.) 1. Anlayış, zeka, bekleyiş. 2. Benzeyiş. 3. Soy, kabile, soysop. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UĞUZ: (Tür.) Er. - Kutsal, mübarek. Saf, temiz.

 

UHRA: (Ar.) - Başka, diğer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UKAB: (Ar.) Er. 1. Karakuş, kartal, tavşancıl kuşu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı.

 

UKBE: (Ar.) Er. - Ashabın meşhurlarından: Ukbe b. Nafı.

 

UKDE: (Ar.) Er. 1. Düğüm. Zor, karışık, iş. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu.

 

UKHUVAN: (Ar.) Ka. - Papatya.

 

UKNUM: (Ar.) Er. 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri.

 

UKUL: (Ar.)Er. - Akıl, us.

 

UKUŞ: (Tür.) Er. - (bkz. Uğuş).

 

ULA: (Ar.) 1. Birinci. 2. Şan ve şeref sahibi kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

ULAÇ: (Tür.) Er. - Bağlayan, bağlayıcı. Sınır.

 

ULAÇHAN: (Tür.) Er. - Sınır hanı.

 

ULAĞ: (Tür.) Er. - Ulak.

 

ULAŞ: (Tür.) - Amacına eriş, isteğine kavuş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

ULU: (Tür.) Er. 1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin, saygın.

 

ULUALP: (Tür.) Er. - Çok erdemli, yüce yiğit.

 

ULUANT: (Tür.) Er. - Kutsal, büyük yemin.

 

ULUBAŞ: (Tür.) Er. - Yüce, saygın kimse.

 

ULUBAY: (Tür.) Er. - Yüce, saygın, erdemli kişi.

 

ULUBEK: (Tür.) Er. - Saygınlığı olan bey.

 

ULUBERK: (Tür.) Er. - Saygın kişilikli yiğit..

 

ULUCAN: (Tür.) Er. - Erdemli, saygın, yüce kişi.

 

ULUÇ: (Tür.) Er. 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç (Kılıç) Ali Paşa'nın adı.

 

ULUÇAĞ: (Tür.) Er. - Hayırlı, uğurlu dönem.

 

ULUÇAM: (Tür.) Er. - Ulu - çam.

 

ULUÇKAN: (Tür.) Er. - Uluç - kan.

 

ULUDAĞ: (Tür.) Er. - Çok büyük, yüce dağ.

 

ULUDOĞAN: (Tür.) Er. - Doğuştan yüce, uğurlu kimse.

 

ULUER: (Tür.) Er. - Saygın, uğurlu, yüce kimse.

 

ULUERKAN: (Tür.) Er. - Saygın, yüce, soylu kimse.

 

ULUĞ: (Tür.) Er. - Ulu, büyük, saygın.

 

ULUHAN: (Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

 

ULUKAAN: (Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

 

ULUKAN: (Tür.) Er. - Soylu yüce kandan gelen.

 

ULUKUT: (Tür.) Er. - Çok uğurlu, kutlu kimse.

 

ULUM: (Tür.) - Ululuk, haşmet, büyük gösteriş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

ULUMAN: (Tür.) Er. - Ulu, yüksek, saygın kimse.

 

ULUMERİÇ: (Tür.) Er. - Ulu meriç.

 

ULUN: (Tür.) 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

ULUNAY: (Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

ULUÖZ: (Tür.) Er. - Özü yüce, saygın kimse.

 

ULUS: (Tür.) 1. Millet, halk, insan topluluğu. 2. Göçebe. 3. Oba, aşiret, kavim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

ULUSAN: (Tür.) Er. - Adı yüce tanınmış kimse.

 

ULUSOY: (Tür.) Er. - Ulu, yüce, soylu.

 

ULUSU: (Tür.) Er. - Yüce, kutlu su.

 

ULUŞAHİN: (Tür.) Er. - Ulu şahin.

 

ULUSAN: (Tür.) Er. - Yüce şanlı kimse.

 

ULUTAN: (Tür.) Er. - Ulu tan.

 

ULUTAŞ: (Tür.) Er. - Ulu taş.

 

ULUTAY: (Tür.) Er. - Ulu tay.

 

ULUTEKİN: (Tür.) Er. - Yüksek şahsiyetli ve sakin kişilikli.

 

ULVİ: (Ar.) Er. - Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen.

 

ULVİYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ulvi).

 

UMA: (Tür.) Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuk, misafir.

 

UMAN: (Tür.) Er. - Umudu olan, bekleyen, umutlu.

 

UMAR: (Tür.) - Çare, çıkar yol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UMAY: (Tür.) 1. Orhun yazıtlarında geçen, çocukları ve hayvanları koruduğuna inanılan Tanrıça. 2. Devlet kuşu. - İsim olarak kullanılmaz.

 

UMMAN: (Ar.) - Ulu, büyük, engin deniz, okyanus. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UMRAN: (Ar.) 1. Bayındırlık, ma-murluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UMUR: (Tür.) - Görgü, bilgi, deneyim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UMURAL: (Tür.) Er. - Görgü, bilgi, deneyim kazan.

 

UMURALP: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, yiğit.

 

UMURBAY: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, saygın kişi.

 

UMURBEY: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, kişi.

 

UMUT: (Tür.) - Ummaktan doğan, güven duygusu, ümit. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UNAN: (Tür.) 1. Sadakat, bağlılık. 2. Hak. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UNAT: (Tür.) - Doğru yolu tutan. Akıllı. Ergin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UNGAN: (Tür.) Er. 1. Onmuş kişi, mutlu. 2. Yürekli, yiğit kişi.

 

UNSUR: (Ar.). - Öğe, ilke, eleman. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

URAL: (Tür.) Er. - Hazar denizine dökülen, ırmak ve sıradağ.

 

URALP: (Tür.) Er. - Kentli yiğit.

 

URALTAN: (Tür.) Er. - Ur - altan.

 

URALTAY: (Tür.) Er. - Ur - altay.

 

URAM: (Tür.) Er. - Büyük, geniş yol.

 

URAN: (Tür.) - Yetenekli, usta, becerikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

URANDU: (Tür.) Er. 1. Seçkin, seçilmiş. 2. Hayırlı.

 

URANGU: (Tür.) Er. - Savaşçı, savaşkan.

 

URAZ: (Tür.) Er. - Şans, talih.

 

URAZA: (Ar.)Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuğa çıkarılan yiyecek.

 

URGUN: (Tür.) Er. 1. Vurulan, vurulmuş. Vurgun, aşık. 2. Gizli.

 

URHAN: (Tür.) Er. - Yüksek rütbeli han.

 

URKAN: (Tür.) Er. 1. Kale hendeği. 2. Şehir, kent. 3. Yüksek ve korunaklı yer.

 

URLUK: (Tür.) Er. - Aile, soy sop. Tohum.

 

URUÇ: (Ar.) - Yukarı çıkma, yükselme, ağma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

URUK: (Tür.) Er. 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kuşak, soy.

 

URUZ: (Tür.) Er. - Hedef, amaç, gaye.

 

URVE: (Tür.) - Kulp, sağlam. Urvetü'l-Vuska, sağlam kulp. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Sahabe adlarındandır: Urve b. ez-Zübeyr.

 

URZA: (Ar.) - Hedef, amaç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

USAL: (Tür.) Er. 1. Gamsız, kedersiz, keyfine düşkün. 2. Önemsiz.

 

USALAN: (Tür.) Er. - Akıl alan, akıllı.

 

USALP: (Tür.) Er. - Akıllı yiğit.

 

USARE: (Tür.) Ka. - Özsu.

 

USBAY: (Tür.) Er. - Akıllı, saygın kişi.

 

USBERK: (Tür.) Er. - Şimşek gibi parlak akıllı kimse.

 

USBEY: (Tür.) Er. - Akıllı kişi.

 

USER: (Tür.) Er. - Akıllı kişi.

 

USHAN: (Tür.) Er. - Akıllı hükümdar.

 

USKAN: (Tür.) Er. - Akıllı soydan gelen.

 

USLU: (Tür.) - Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

USLUER: (Tür.) Er. - Akıllı, olgun kişi.

 

USMAN: (Tür.) Er. - Akıllı, zeki kimse.

 

USUM: (Tür.) Er. - Akıllı.

 

USUN: (Tür.) - Hüzün. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

USUNBİKE: (Tür.) Ka. - Hüzünlü hanım.

 

UTARİD: (Ar.) - Merkür. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

 

UTBE: (Ar.) Er. - Meşhur sahabelerden bazılarının ismi.

 

UTKAN: (Tür.) Er. 1. Zafer kazanmış, muzaffer. 2. Şerefli, onurlu soydan gelen.

 

UTKU: (Tür.) - Birçok emek ve tehlikelerden sonra ulaşılan, mutlu sonuç, zafer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UTMAN: (Tür.) Er. - Şerefli, edepli, terbiyeli kimse.

 

UYAR: (Tür.) Er. 1. Uygun yerinde. 2. Boyun eğen, uysal, nazik kimse.

 

UYARALP: (Tür.) Er. - Uysal, nazik yiğit.

 

UYAREL: (Tür.) Er. - Uyar el.

 

UYGAN: (Tür.) Er. - Uyumlu, uyan.

 

UYGAR: (Tür.) - Kültürlü, eğilimli, görgülü, medeni. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UYGU: (Tür.) - Uyum, uygunluk. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UYGUN: (Tür.) 1. Yakışır, yaraşır, elverişli, yararlı. 2. Oranlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UYGUNEL: (Tür.) Er. - Uygun el.

 

UYGUNER:   (Tür.)  Er.   -   Uygun uyumlu, olumlu.

 

UYGUR: (Tür.) 1. Orta Asya'da büyük devlet ve uygarlık kurmuş, yazılı anıtlarla sanat yapıtları bırakmış olan bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UYGURALP: (Tür.) Er. - Uygar yiğit. Uygur'a mensup kişi.

 

UYSAL: (Tür.) - Yumuşak başlı, uyumlu, boyun eğen. Terbiyeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UYUN: (Ar.) - Gözler. Pınarlar, kaynaklar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UZ: (Tür.) 1. İyi, güzel. Uygun, doğru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akıllı, anlayışlı. 4. Yakın, içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UZALP: (Tür.) Er. - İyi, temiz, akıllı, anlayışlı yiğit.

 

UZAY: (Tür.) - Bütün varlıkların içinde bulunduğu sonsuz boşluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UZBAY: (Tür.) Er. - İyi, becerikli, temiz, akıllı ve saygın kişi.

 

UZCAN: (Tür.) Er. - Uysal, uyumlu, iyi insan.

 

UZEL: (Tür.) - Usta, becerikli kişi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UZER: (Tür.) Er. - Becerikli, akıllı kişi.

 

UZGÖREN: (Tür.) Er. - Gerçeği önceden görebilen.

 

UZHAN: (Tür.) Er. - Ülke ve halkına faydalı olan.

 

UZKAN: (Tür.) Er. - Erdemli soydan gelen.

 

UZLET: (Ar.) Er. - Bir kenara çekilip toplum yaşayışından ayrı kalma.

 

UZMA: (Ar.) - Büyük, en büyük. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UZMAN: (Tür.) - Belli bir iş ya da konuda bilgi, görüş ve becerisi olan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

 

UZSAN: (Tür.) Er. - Becerisi ve diğer iyi nitelikleriyle tanınan.

 

UZSOY: (Tür.) Er. - İyi nitelikli soydan gelen.

 

UZTAN: (Tür.) Er. - Uz - tan.

 

UZTAŞ: (Tür.) Er. - Uz - taş.

 

UZTAV: (Tür.) Er. - Uz - tav.

 

UZTAY: (Tür.) Er. - Uz - tay.

 

UZTEKİN: (Tür.) Er. - Uz - tekin.